Een viool, twee kandelaars, een uniform, een krant, een knipkunstwerk. Objecten die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar die een gedeelde geschiedenis hebben: de Tweede Wereldoorlog in Oldenzaal. Vanaf 2 april toont het Palthe Huis deze en andere objecten in een indringende tentoonstelling over Oldenzaal in oorlogstijd.
Over de oorlog in Oldenzaal zijn tientallen, zo niet honderden verhalen te vertellen. Verhalen die bekend zijn én verhalen die onbekend zijn. Over de NSB-burgemeester Weustink bijvoorbeeld, die met harde hand Oldenzaal bestuurde. Of over de Joodse broers Edgar en Jonas Kan. Zij groeiden op in Oldenzaal, maar verhuisden vlak voor de oorlog naar Amsterdam. Daar zouden zij zich melden bij de Binnenlandse Strijdkrachten en waren betrokken bij diverse belangrijke operaties. Edgar zou dit niet overleven. Jonas wel.
Via deze én andere verhalen wil het museum de verschillende gezichten van de oorlog laten zien. Want niet iedereen heeft op dezelfde manier de oorlog beleefd en niet iedereen heeft op dezelfde wijze geleden. Uit de talloze verhalen die zijn te vertellen over de oorlogsjaren in Oldenzaal heeft het museum een keuze gemaakt. Het zijn verhalen over mensen, jong en oud, die allemaal op hun eigen manier de oorlog hebben ervaren. Sommigen leefden daarna verder, anderen werden vermoord.
Het zou de stad voorgoed veranderen. De Joodse gemeenschap die van oudsher onderdeel was van de gemeenschap: verdwenen. De huizen en villa’s die zij hadden bewoond: gesloopt. Het feit dat er hele gemeenschappen verdwenen uit de stad liet een gat achter dat door de een meer gevoeld en gezien werd dan door de ander.
Oldenzaal is vol van verhalen over de oorlog en het leed dat deze jaren veroorzaakte.
‘Kom vanavond met verhalen, schreef Leo Vroman, ‘hoe de oorlog is verdwenen / en herhaal ze honderd malen / alle malen zal ik wenen.’
Het is tijd om de verhalen van Oldenzaal te vertellen. De tentoonstelling is te zien in museum het Palthe Huis van 2 april t/m 5 oktober 2025.